vrijdag 21 juli 2017, dag 8
Door: Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
22 Juli 2017 | Noorwegen, Bodø
Vrijdag 21 juli 2017, dag 8
Het is vier uur ’s nachts als ik dit schrijf en de zon schijnt volop op het haventje hier in Bodø. Hij is even achter de bergen geweest en ik heb even in bed gelegen, maar echt onder is hij hier in dit jaargetijde maar heel even.
De nacht hiervoor hebben we doorgebracht in hotel Fjorgaarden Mo in de plaats Mo i Rana. Geen bijzonder mooi hotel, maar het voldeed.
Vrijdagochtend vanaf daar de Helgelandskysten-route alsnog (halverwege) opgepakt, nadat we de dag ervoor om redenen van tijd een deel geskipt hadden (en ingeruild voor de saaie E6/Noordpoolroute).
We hadden geluk toen we bij de eerste ferry aankwamen, want we konden nog als laatste mee. Deze overtocht duurt een uur en als je net niet mee kan, dan komt daar dus een uur extra bij. Nu was het mooi weer, dus we hadden gewoon buiten kunnen recreëren, maar je kiest liever zelf je stopplaats uiteindelijk.
De tocht gaat langs 66 graden noorderbreedte, zijnde de poolcirkel. Een soort ‘Route 66’ dus. :) Als je het punt passeert zie je aan de voet van een berg een ‘landmark’ (monumentje poolcirkel).
Op de afwisselende tocht die volgde hebben we later nog een veer gehad, die korter duurde. Daar moesten we wel een pont wachten. Als alle zes de veren hadden moeten nemen plus de 500 km van de hele route, dan waren we dagen onderweg geweest.
Ooit….als we alle tijd van de wereld hebben….
Op de boot en later op een parkeerterreintje aan de praat geraakt met een Noorse moeder (Lise Ringen) en dochter. Zij kwamen uit de buurt van Bergen (Hagesund) en waren aan het roadtrippen in hun Fiat 500. Zij gingen naar de Svartisen (zwart ijs), de op twee na grootste gletsjer van Noorwegen. Een stukje met een bootje en dan lopen. Dat moet machtig mooi zijn. We hebben Facebook en Instagram-adressen uitgewisseld, zodat ik haar foto’s kan bekijken. Zelf hebben we de gletsjer vanaf de overzijde van het fjord bewonderd. We hoorden nog dat een aantal jaar geleden de gletsjer veel verder kwam dan nu. De opwarming van de aarde gaat dan meer tot de verbeelding spreken, als je zoiets hoort.
De Helgelandskysten-route resulteert uiteindelijk in een mooi glooiend vruchtbaar kustlandschap. Je kunt je haast niet voorstellen dat je je ten noorden van de poolcirkel bevindt. En al helemaal niet met dit weer. Visserij en landbouw zijn belangrijke bronnen van inkomsten. De weg is redelijk vlak maar om je heen zie je hoge bergen, bruine kolossen met restjes sneeuw/ijs. Je kunt zo goed zien waar de boomgrens is. Mini dorpjes rijgen zich aaneen. Verder her en der verspreid houten huisjes/hutjes, meestal rood. En nergens een restaurantje om een kop koffie te drinken of te lunchen!
Niet al te ver van onze eindbestemming hebben we nog een apart fenomeen aanschouwd. Saltstraumen, ’s werelds grootste getijdemaalstroom. Rond een tweetal bruggen hebben zich een soort whirlpools gevormd. Heel apart!
Rond een uur of zeven arriveerden we bij het Radisson Blu hotel in Bodø. Nog niet eerder waren we zo vroeg op de eindbestemming. Dat was een traktatie op zich. Heerlijk buiten gezeten met uitzicht op de haven. Volop in de (heel warme) zon, met drankjes en eten.
Slapen lukte bij mij weer niet. Sowieso hebben we maar tot vijf uur deze nacht, want we gaan straks naar de ferry die ons naar de Lofoten gaat brengen. Een tocht van 4,5 uur als ik het goed heb.
Ik ben heel benieuwd, want dat moet ook een bijzonder mooi gebied zijn!
Het is vier uur ’s nachts als ik dit schrijf en de zon schijnt volop op het haventje hier in Bodø. Hij is even achter de bergen geweest en ik heb even in bed gelegen, maar echt onder is hij hier in dit jaargetijde maar heel even.
De nacht hiervoor hebben we doorgebracht in hotel Fjorgaarden Mo in de plaats Mo i Rana. Geen bijzonder mooi hotel, maar het voldeed.
Vrijdagochtend vanaf daar de Helgelandskysten-route alsnog (halverwege) opgepakt, nadat we de dag ervoor om redenen van tijd een deel geskipt hadden (en ingeruild voor de saaie E6/Noordpoolroute).
We hadden geluk toen we bij de eerste ferry aankwamen, want we konden nog als laatste mee. Deze overtocht duurt een uur en als je net niet mee kan, dan komt daar dus een uur extra bij. Nu was het mooi weer, dus we hadden gewoon buiten kunnen recreëren, maar je kiest liever zelf je stopplaats uiteindelijk.
De tocht gaat langs 66 graden noorderbreedte, zijnde de poolcirkel. Een soort ‘Route 66’ dus. :) Als je het punt passeert zie je aan de voet van een berg een ‘landmark’ (monumentje poolcirkel).
Op de afwisselende tocht die volgde hebben we later nog een veer gehad, die korter duurde. Daar moesten we wel een pont wachten. Als alle zes de veren hadden moeten nemen plus de 500 km van de hele route, dan waren we dagen onderweg geweest.
Ooit….als we alle tijd van de wereld hebben….
Op de boot en later op een parkeerterreintje aan de praat geraakt met een Noorse moeder (Lise Ringen) en dochter. Zij kwamen uit de buurt van Bergen (Hagesund) en waren aan het roadtrippen in hun Fiat 500. Zij gingen naar de Svartisen (zwart ijs), de op twee na grootste gletsjer van Noorwegen. Een stukje met een bootje en dan lopen. Dat moet machtig mooi zijn. We hebben Facebook en Instagram-adressen uitgewisseld, zodat ik haar foto’s kan bekijken. Zelf hebben we de gletsjer vanaf de overzijde van het fjord bewonderd. We hoorden nog dat een aantal jaar geleden de gletsjer veel verder kwam dan nu. De opwarming van de aarde gaat dan meer tot de verbeelding spreken, als je zoiets hoort.
De Helgelandskysten-route resulteert uiteindelijk in een mooi glooiend vruchtbaar kustlandschap. Je kunt je haast niet voorstellen dat je je ten noorden van de poolcirkel bevindt. En al helemaal niet met dit weer. Visserij en landbouw zijn belangrijke bronnen van inkomsten. De weg is redelijk vlak maar om je heen zie je hoge bergen, bruine kolossen met restjes sneeuw/ijs. Je kunt zo goed zien waar de boomgrens is. Mini dorpjes rijgen zich aaneen. Verder her en der verspreid houten huisjes/hutjes, meestal rood. En nergens een restaurantje om een kop koffie te drinken of te lunchen!
Niet al te ver van onze eindbestemming hebben we nog een apart fenomeen aanschouwd. Saltstraumen, ’s werelds grootste getijdemaalstroom. Rond een tweetal bruggen hebben zich een soort whirlpools gevormd. Heel apart!
Rond een uur of zeven arriveerden we bij het Radisson Blu hotel in Bodø. Nog niet eerder waren we zo vroeg op de eindbestemming. Dat was een traktatie op zich. Heerlijk buiten gezeten met uitzicht op de haven. Volop in de (heel warme) zon, met drankjes en eten.
Slapen lukte bij mij weer niet. Sowieso hebben we maar tot vijf uur deze nacht, want we gaan straks naar de ferry die ons naar de Lofoten gaat brengen. Een tocht van 4,5 uur als ik het goed heb.
Ik ben heel benieuwd, want dat moet ook een bijzonder mooi gebied zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
